Op 22 juni 2021 diende het kort geding tussen de Wibra en de FNV. Alle media besteden hieraan volop aandacht.
Wibra wil kortweg dat werknemers gesubsidieerde min-uren inhalen. Zowel de Wibra als de FNV halen minister Koolmees aan om hun verhaal kracht bij te zetten. Volgens de FNV is het “ongehoord” wat de Wibra doet. Andersom verwijt Wibra de FNV "stemmingmakerij".
Wat ook bij deze discussie opvalt, is de toon. De media spelen daarin een belangrijke rol. Emotie is ruiterlijk aanwezig. Zonder scrupules worden grote woorden gebruikt. Dat is geen ideaal klimaat om argumenten te wisselen en dus met juiste ontspanning en vereiste lenigheid van geest naar elkaar te luisteren voor een oplossing. Ook hier zullen er reeds daarom enkel verliezers zijn. En ook hier geldt dat partijen elkaar juist zo hard nodig hebben.
Ik heb geen processtukken of nadere onderbouwing van de FNV zien voorbijkomen. FNV lijkt te erkennen:
het bestaan van reeds betaalde min-uren;
de CAO-mogelijkheid tot verrekening;
enig recht van de Wibra op NOW-subsidie(s).
De stelling van de FNV lijkt aldus effectief te zijn dat verrekening van min-uren niet kan bij een verkregen NOW-subsidie. Dat zal hieronder daarom het uitdrukkelijke vertrekpunt zijn en is reden dat bijvoorbeeld geen onderscheid volgt tot uren waarop de CAO eventueel analoog wordt toegepast.
Het vorenstaande kader brengt mee dat deze discussie niet was gevoerd bij geen Coronacrisis en geen NOW-subsidie. Dan hadden de werknemers de uren moeten inhalen, zo is de FNV te begrijpen. Het gaat de FNV er dus vooral om dat de Wibra lijkt te profiteren van Coronasteun, terwijl - polemisch - de werknemers met min-uren dat moeten doen door kwijtschelding daarvan. Geen werkgeversbonus; wel een werknemersbonus.
De NOW is een subsidie en treedt niet in het arbeidsrecht. In de rechtsverhouding tussen de werknemer en de werkgever geldt, zoals verondersteld, de CAO met verrekeningsmogelijkheid en heeft loonbetaling over de min-uren plaatsgevonden. Daardoor zijn ook het inhalen van min-uren niet “gratis” of “onbetaald”. De CAO bevat bij (objectieve) uitleg geen NOW-voorwaarde in dit verband.
Arbeidsrechtelijke vervolgvraag is wanneer de min-uren kunnen worden ingehaald. Uiteraard spelen dan beginselen als goed werkgeverschap en onder andere de arbeidstijdenwet.
Vraag van andere juridische orde is of de Wibra (nog) aan de subsidievoorwaarden voldoet. Bij ontkennende beantwoording daarvan, is het een ethische vraag of Wibra bij de mogelijkheid tot verrekening van min-uren dient over te gaan tot terugbetaling van de NOW-subsidie. Let wel: gaat de Wibra daartoe alsnog over, dan kan arbeidsrechtelijk de uitkomst zeer wel hetzelfde luiden voor de werknemers met min-uren: reeds betaalde min-uren moeten conform de CAO worden ingehaald.
De uitspraak zal snel volgen.
