Snel gaan nu meer bedrijven failliet. Bedrijven hebben hogere kosten (arbeid, huur en energie). Zij kunnen schulden niet terugbetalen. Hele sectoren staan onder druk, zoals retail.
Bedrijven overwegen NL te verlaten of zich hier niet te vestigen. Zij ervaren onzekerheden door onvoldoende duidelijkheid vanuit DH, stakingen en bv wetsvoorstellen met onvoorspelbare implicaties, maar wel meer lasten voor hen.
Sociale partners spelen in NL een cruciale rol in het kader van het arbeidsmarktbeleid en daarmee een toekomstbestendig NL. Dat brengt grote verantwoordelijkheden met zich mee.
Toch wordt aanhoudend met oneliners wantrouwen gevoed. Er wordt niet gezocht naar gemeenschappelijkheden, vertrouwen en samenwerking, maar ingespeeld op verschillen en uitzonderlijk misbruik.
Je zou kunnen denken dat uitgangspunt zou zijn dat je niet blij bent als bedrijven NL (willen) verlaten, faillissement voor alle betrokkenen iets akeligs is en geen werknemer pesten, winstgevendheid belangrijk is (ook voor mogelijkheden tot innovatie/productiviteit etc) en niet in eerste instantie woekerwinst als onderdeel van een graaicultuur, zelfstandigen niet schijnzelfstandigen zijn.
Deze communicatie kan vooral vanuit de kamers, adviesorganen en SZW anders, zoals Micky Adriaansens toont: positief en trots, samen, gericht op breed verzamelde data voor inzichten en niet weglopen voor wat niet goed gaat.
De balans lijkt op verschillende onderdelen negatief doorgeslagen. Werkgevers staan niet louter tegenover werknemers. De wereld is mooier.
Links naar relevante documenten:
Comments